O Imperio dos Austria

O IMPERIO DOS AUSTRIA SÉC. XVI−XVII
1. O imperio universal de Carlos V
1.1. Carlos V, emperador
Sobre Carlos I, recaeu unha dobre herdanza. Os reinos de Castela, Navarra, a Coroa de Aragón, as posesións
americanas e os territorios italianos dunha banda; e os Países Baixos, Luxemburgo e o Franco Condado
doutra. Tamén incorporaron Habsburgo.
Foi elixido emperador polos electores alemáns. Realizou unha intensa actividade diplomática e invertiu
moito diñeiro. O título proporcionoulle a autoridade moral para dirixir Europa en defensa da cristiandade.
1.2. Os problemas internos
Cando se fixo rei era moi novo, e veu rodeado de nobres flamengos e borgoñeses, que o axudaron, ante o
descontento dos casteláns e dos aragoneses, que en 1520 protestaron porque empregaba moito diñeiro para a
súa elección como emperador. Moitas cidades de Castela iniciaron a Guerra das Comunidades. Entón
prescindiu dos estranxeiros no goberno e ofreceulle cargos á nobreza castelá.
En Valencia e Mallorca produciuse a revolta das Xermanías que enfrentou a burguesía das cidades coa alta
nobreza. Triunfaron a nobreza e o Emperador.
1.3. Os inimigos do Imperio
O ideal de cruzada empurrou ao emperador Carlos V a unir a tódolos reis cristiáns contra os turcos e
protestantes.
−As guerras con Francia
Francia foi unha constante rival de Carlos V, por sentirse cercada polos dominios dos Habsburgo. O monarca
francés non se quiso integrar na cruzada contra os turcos. Houbo ata seis guerras entre Francia e Carlos V.
−O problema protestante
Estalou un conflicto armado entre protestantes e católicos e Carlos V derrotou os príncipes protestantes na
Batalla de Mühlberg. A Paz de Augsburgo estableceu a igualdade entre católicos e protestantes e decretou a
liberdade relixiosa dos Estados alemáns.
−A loita contra os turcos
Carlos V enfrontouse durante o seu reinado aos turcos. Os turcos contaban co apoio dos piratas berberiscos no
Mediterráneo.
1.4. A abdicación
Carlos V entregoulle os territorios austríacos ao seu irmán Fernando, ao que tamén lle recaeu o Imperio
Alemán.
Despoi abdicou no seu fillo Filipe II, que recibiu os territorios hispánicos e as colonias, ademais dos Países
1
Baixos e as posesións italianas.
2. O imperio hispánico de Filipe II
2.1. Filipe II e a súa corte
Filipe II renunciou aos territorios austríacos e ao título imperial. A monarquía universal de Carlos V deixoulle
paso á monarquía hispánica de Filipe II.
Filipe II decidiu ocuparse persoalmente de todos os asuntos dos seus Estados. Estableceu a corte en Madrid,
onde recibía información de todos os asuntos dos reinos e os estudaba coa axuda dos seus secretarios.
O goberno de Filipe II estendeuse por todos os territorios peninsulares ao se producir a anexión de Portugal,
tras a morte sen descendencia do rei de Portugal.
2.2. A defensa do catolicismo
Filipe II se converte nun gran defensor da ortodoxia católica.
A Inquisición perseguiu as desviacións relixiosas e tiveron lugar autos de fe para xulgar os soipetosos de
herexía. Vixiaban que todos os fucionarios militares non tivesen ascendentes xudeus ou musulmáns.
Ditáronse leis que prohibían a importación de libros, impedíuselles aos estudiantes que cursaren estudos no
estranxeiro e publicouse un índice de obras prohibidas.
Se lles impedia aos mouriscos andaluces a práctica da súa lingua e costumes, isto provocou a sublevación das
Alpuxarras.
2.3. As guerras en Europa
−Para frear a expansión musulmá no Mediterráneo, derrotou aos turcos na batalla de Lepanto.
−Loitou contra os ingleses porque apoiaba os protestantes europeos e porque os seus barcos comerciaban con
América.
−A rebelión dos Países Baixos foi resultado da difusión do protestantismo e da fixación de novos impostos.
As guerras tivieron un elevado custo, e a Facenda española entrou en creba dous anos antes da morte de Filipe
II.
3. O goberno dos Habsburgo
3.1. O rei e as súas funcións
A monarquía dos Habsburgo era autoritaria, o rei concentraba todo o poder, as decisión se tomaban desde a
Corte.
A principal función do rei era a defensa do territorio, a dirección do exército e as relacións co outros estados.
Tamén se encargaba da recadación de impostos e da administración dos recursos económicos do Estado.
Os reis intentaban que se lles recoñecese o seu dereito a impoñeren novos tributos e a redactaren novas leis.
2
3.2. Os órganos de goberno
Os Consellos asesoraban o monarca na toma de decisións relacionadas co goberno e coa administración da
Coroa.
−Consello de Estado: composto por nobles que desempeñaran altos cargos do goberno, ocupábanse das
relacións internacionais.
−Consello de Facenda: formábano xuristas e expertos en economía, ocupábanse da recadación e
administración de impostos.
−Consello da Inquisición: ocupábase dos problemas relixiosos.
3.3. Burocracia, diplomacia e exército
A corte dos Austria contaba cunha impportante burocracia, que se ocupaba de todos os asuntos e trámites do
goberno do Imperio. As institucións do gobernos fóronse enchendo dunha burocracia que resultaba bastante
ineficaz e numerosa.
A monarquía dispuxo de bos diplomáticos e embaixadores, que lle informaban ao rei das actividades dos
Estados europeos.
O exército dos Habsburgo chegou a ser o mellor de Europa ata mediados do S.XVII.
4. A organización do imperio americano
4.1. A organización administrativa
−Consello de Indias: encargábase do gobernar os territorios americanos desde a Península. Propoñían as
persoas para os cargos de América e redactaban as Leis de Indias.
−Casa de contratación: ocupábase de todas as cuestións económicas relacionadas con América.
−Os vicerreis: eran os representantes do rei nos extensos vicerreinados.
4.2. A explotación económica das Indias
As Indias foron unha importante fonte de ingresos. Os conquistadores interesáronse pola obtención de ouro e
prata.
Unha vez finalizado o dominio español. Os colonizadores buscaron novas fontes de recursos na explotación
de solo e das minas. Para isto utilizouse o traballo forzoso dos nativos a cambio dun salario fixado polos
colonizadores. A Coroa para evitar os abusos dos colonizadores prohibiu a escravización dos indíxenas.
4.3. A sociedade colonial
A base da poboación estaba constituída por amerindios. Os crioulos eran os descendentes dos colonizadores
instalados en América. Os mestizos eran fillos de indíxenas e españois. Trasladouse poboación negra de
África para que traballasen como escravos.
5. Vocabulario
3
• Limpeza de sangue: organizouna Filipe II, para que vixiaran que todos os funcionarios e militares non
tivesen ascendentes xudeus ou musulmáns.
• Cristiáns vellos: chamóuselle así ao grupo de poder que quedou despois da limpeza de sangue.
• Heterodoxia: eran os que estaban en cotraposición á ortodoxia.
• Ortodoxia: estaban conformes á doutrina dunha relixión.
• Centralismo: concentración dos cenros de poder na capital política.
• Terzo: unidade básica de exército−
• Mercionarios: soldados profesionais.
• Colonización: impoñe−la propia civilización e cultura no país colonizado.
• Inquisición: tribunal eclesiástico católico, destinado a xulgar e castiga−los delitos contra a fe.
• Encomenda: lles permitía aos colonizadores servírense do trabllo dos idíxenas.
• Mita: era o salario fixado polos colonizadores que recibían os nativos.
• Zambo: eran os fillos que os idios tiñan cos negros.
4