Nome: Nicolás Martínez Gómez
Comparación de dous Institutos de Ciencias da Educación (ICE)
Introducción:
Neste breve traballo de comparación, preténdese contraposicionar o ICE da
Universidade de Santiago de Compostela co ICE de Universidade de Zaragoza. O
indicadores sinalados para centrar esta comparación son: os destinatarios das accións
formativas, a temática das formacións que se desenvolven, e as modalidades de dita
formación.
Para realizar esta composición e organizar de mellor forma o traballo,
comezarei por respostar a estas 3 preguntas de ICE de Santiago, logo do de Zaragoza,
para ao final do mesmo traballo resaltar un apartado de conclusións nas que presentar
o que persoalmente obteño desta comparación.
ICE Santiago de Compostela:
O Ice autodescríbese como:
“O Instituto de Ciencias da Educación desenvolve labores docentes e de investigación no
campo das Ciencias da Educación. Organiza e desenvolve cursos e programas de formación para
profesorado e alumnado da Universidade e para profesorado e persoal técnico de niveis non
universitarios. Leva a cabo investigacións e informes sobre a situación educativa dos diferentes
niveis e servicios do sistema educativo en Galicia. Participa en programas e proxectos de
investigación a nivel autonómico, nacional e internacional relacionados coa educación. Por outra
banda, desenvolve actividades de elaboración e publicación de materiais didácticos e mantén
aberta unha líña de publicacións propias no Servicio de Publicacións da Universidade.”
Destacamos a doble labor tanto formadora como investigadora, importante
neste aspecto ver como non está centrada únicamente na formación dos docentes
universitarios senón que tamén imparte formación aos non universitarios.
1
Destinatarios da Formación:
Dentro da oferta formativa do ICE vemos como esta oferta está dividida en tres
sectores: por unha parte ofrécense e promociónanse conferencias, existe oferta de
cursos, e tamén de másters universitarios.
Dentro das conferencias, pinchando no apartado de información podemos ver a
quen van dirixidas, dependendo da temática poden ser abertas ou restrinxidas, vemos
como se ofrecen ao público xeral, profesores non universitarios etc. É sinxelo
orientarse neste aspecto xa que dende a propia web podemos ver o carácter e
destinatarios de cada conferencia sen cometer erros.
Dentro dos cursos, dependendo do tipo de curso vemos unha orientación e
unha información parecida á das conferencias, onde entrando en máis información se
pode contemplar os requisitos e a orientación que cada curso ten.
Os másters funcionan un pouco máis á parte xa que nestes especifícase mellor
tanto o nivel académico que se debe posuír (o grao ou graos preferentes para cursar
ese estudio) coma a orde de preferencia destos graos en torno ao estudio de máster a
cursar.
Temática das actividades formativas:
Chama a atención a temática da oferta formativa que se desenvolve dentro do
ICE. Obviamente toda está estreitamente relacionada coa educación, pero poemos ver
como as pautas que se seguen nos cursos son paralelas ás que e establecen nos
másters; pero comprensiblemente a outro nivel.
Séguense dúas liñas claras, a primeira a da busca da calidade na acción
docente, e a segunda e que máis me chama persoalmente a atención, a importancia da
literatura e da súa interpretación no procedemento educativo.
Aparte destos atopamos os congresos, que xa teñen temáticas máis diferentes
á da formación que se establece no ICE propiamente. Este tipo de contidos tamén
xiran en torno á temática educativa pero con liñas máis diversas.
2
Modalidade de Formación:
Dentro da modalidad de formación tamén me sorprendeu o que me atopei.
Identificando primeiro os congresos, son actos obviamente presenciais como é
lóxico, a necesidade dunha reserva de prazas e a atención a uns conferenciantes e un
lugar determinado non debe nin pode facerse en diferido (na miña opinión se se quere
facer ben).
Agora sí, volvendo a centrarnos nas accións formativas propias do ICE, cursos e
másters vemos que predomina de forma case totalitaria a oferta formativa
semipresencial. Nos tempos que corren inundados de etcnoloxías paréceme moi
aceptable; pero esperaba atoparme máis variedade. Algo presencial, algo
semipresencial, algo online...
ICE Universidade de Zaragoza:
Igual que co de Santiago e a modo de introdución, resaltarei as que eles
denominan como as súas funcións principais:
La formación y el asesoramiento docente del profesorado universitario.
La colaboración en el impulso de la innovación pedagógica, la investigación
educativa y la mejora de la docencia universitaria.
El asesoramiento al Consejo de Dirección de la Universidad, a los centros y a
los departamentos, en los procesos de renovación de las metodologías
docentes universitarias y en la gestión de inversiones dedicadas a este fin.
La coordinación de la comunicación interna y externa sobre la evolución de las
metodologías docentes universitarias, haciendo visibles las buenas prácticas.
Cualesquiera otras funciones que en el ámbito educativo les asigne el Consejo
de Gobierno.
3
Destinatarios das accións formativas:
Dentro daquí atopamos como destinatarios potenciais das accións formativas á
comunidade enteira pertencente á Universidade de Zaragoza.
Dentro deste gran ámbito atopamos 3 grandes bloques diferenciados:
O primeiro destes bloques sería o de profesores non universitarios
pertencentes ou adscritos a dita universidade; xunto a estes temos ao profesorado
propiamente universitario; e para finalizar a comunidade estudantil pertencente á
mesma universidade.
Temática das actividades formativas:
A formación dentro do Ice de Zaragoza divídese en 4 bloques moi amplos.
O primeiro destes bloques é o da formación continua do profesorado. Unha
temática moi importante no día a día de profesorado tanto universitario como non
universitario. O segundo, o da formación para o profesorado novel ou novo na
docencia, cursos especializados de perfeccionamento na docencia orientados a esta
etapa. Terceiro, procedementos e formación para a orientación universitaria do
alumnado, crucial nunha etapa tan clave no desenvolvemento como é a universitaria.
Por último, programas de internacionalización universitario consistentes na aplicación
nas carreiras de clases tanto en inglés como en alemán.
Modalidades de formación:
Dentro de este apartado a información preséntase moi difusa, existe pouca
información dentro de cada un dos campos da páxina e é moi difícil acceder tanto a
información como aos requisitos de cada unha das diferentes accións formativas.
Aínda que sea a información xeral da mesma xa que non aparece prácticamente por
ningures. Para concretar a inscrición nas ofertas existentes débese entrar na páxina
web da Universidade de Zaragoza, polo que non está visible para a comunidade non
4
universitaria desa zona concreta. Dito esto polo tipo de iniciativas existentes intúo que
debe tratarse de formación presencial na súa totalidade, ou senón, como moito,
semipresencial.
Conclusión – Comparación:
Atendendo a primeira dimensión a tratar, os destinatarios, vemos que os dous
ICES atenden un perfil similar. Focalizan a formación tanto no profesorado
universitario, como na formación do non universitario, como na do alumnado. A
verdade é que no referente a este aspecto non existe unha gran diferenza nin sorpresa
que eu puidera apreciar.
Atendendo agora á segunda dimensión si se observan moitas máis diferenzas.
En Santiago a temática suele ner normal, de curso, accións prácticas que se comezan e
se acaban no tempo. En comparación vemos como en Zaragoza ofrecen cursos máis
xerais e de temática moito máis aberta e non tan concreta (formación continua, inicial,
orientación…) esto pode ser unha arma de doble filo na miña opinión xa que aínda que
unha formación máis xeral pode abarcar máis tanto para público como para temática;
a focalización en cursos e másteres existentes na USC enriquecen esta formación que
se presenta. Por esto penso que estaría ben chegar a un punto medio entre ambas,
non descoidar o xeral e o básico pero ofrencendo peculiaridades que se poidan acercar
máis a problemáticas máis precisas dos participantes.
Por último o tipo de formación. Na USC e nas súas ofertas predomina como
expliquei anteriormente a semipresencial. Mentres que na de Zaragoza según o que
puiden ver na páxina predomina a presencial. Esto a priori non afecta á calidade da
mesma pero si me gusta ver como na Universidade de Santiago se dá moita máis
información no momento que se quere acceder a un curso determinado, e ver que
esta está aberta a todo o público fai o proceso máis transparente na miña opinión;
axuda a crear unha universidade máis aberta á comunidade e ao seu contexto.
5
0
