O único que queda é o amor; Agustín Fernández Paz

O único que queda é o amor
Un radiante silencio:
Inaugurouse unha librerÃ-a preto do banco onde traballa Sara. Comeza a atopar, un dÃ-a tras outro, tarxetas
con poemas dedicados nos libros. Sara quere descubrir quen llos dedica. Como non o consigue deixa de ir á
librerÃ-a. O libreiro ao principio pensou que Sara estaba enferma pero ao non volver, el acaba queimando as
tarxetas que tiña preparadas para ela.
Amor de agosto:
Un rapaz pobre namorouse unha noite, vendo as estrelas fugaces, da filla do seu xefe. Despois de pasar a noite
xuntos o seu xefe decatouse e despediuno. Entón emigrou a Barcelona e durante un tempo escribÃ-ronse el e
a rapaza, logo fixo a súa vida alÃ-. Despois de moitos anos volveu ao pobo pero ela xa estaba con outro e xa
queimara as súas cartas. El decidiu seguir coa súa vida e queimar tamén as súas cartas nunha noite de
estrelas fugaces.
Esta estraña lucidez:
o que conta a historia é un can e conta que todas as noites van diante das ventás da casa dunha muller pero
que nadie os pode ver porque son fantasmas que tiveron un ano de prórroga en terra de vivos. Lembra cando
o seu amo coñeceu a esa muller paseando con outro can. Cando se separaron venceuno a tristeza e tivo
outras aventuras pero non foi ben. Ata que un raio caÃ-u sobre o coche cando volvÃ-an il e o seu amo de
recoller castañas.
Unha historia de fantasmas:
A narradora acórdase de cando, facendo o camiño de Santiago dende Pamplona, un señor contoulle o
conto de un accidente de coche que deixou viúva a unha muller. Esa muller seguÃ-a vendo o seu marido por
todos os sitios como se aÃ-nda estivera con ela. A narradora quixo falar o dia seguinte co que lle contou o
conto, pero desaparecera. Cando foi mirar o xornal de catro anos antes cando, sucedera o conto, viu unha foto
do morto e era o mesmo señor que lle contara o conto a noite antes.
RÃ-os da memoria:
É a historia de unha muller que se chama MarÃ-a que despois de moitos anos volve co seu marido a un
pobo onde vivira 6 anos na súa infancia. Encontra todo moi cambiado pero iso faille recordar o seu primeiro
amor e dáse conta que hai que volver a realidade e gardar os recordos e as ilusións da infancia na memoria.
Loanza da filatelia:
Un home fai colección de caixas de mistos dende a súa infancia, ao longo da súa vida conseguira xuntar
moreas de caixas de todos os tipos. Ao cabo duns anos o home morreu e a súa muller decidiu queimar toda a
colección porque lle parecÃ-a que non valÃ-a para nada... sen saber que tamén queimaba un magnÃ-fico
diamante de vinte e catro quilates que o seu marido escondera nunha das caixas para regalarllo nas vodas de
prata.
Unha foto na rúa:
1
Un home atopa nas rúas de Vigo varias fotos dunha muller moi guapa, detrás da foto pon solo Diana, e
queda namorado de ela e decide buscala. Ao pasar un mes xa esta convencido de non encontrala nunca.
Diana subiuse ao vagón, e tirou a derradeira foto. Despois de gañar a loterÃ-a dedicábase a viaxar e a
deixar en cada cidade oito fotos dela. Ela soñaba que o mellor unha persoa encontrara a súa foto e soñara
con ela.
Meditación ante o álbum de fotos familiar:
Un home despois de herdar un pazo da súa familia decide facer unhas reformas e descobre entre dous
tabiques un esqueleto cunha bala no cranio. Dende aquel dÃ-a sempre mira o álbum familiar pensando quen
pode haber sido o asasino.
Despois de tantos anos:
Unha muller ao decatarse da morte dun antigo noivo dela recordase de como o coñeceu nas festa de
Mondoniedo, ela xa tiña un noivo que se chamaba Suso e que todos querÃ-an porque era dunha casa rica.
pero ese dia coñeceu a Adrián e pasouno moi ben. O cabo duns dÃ-as il mandoulle un libro e pediulle que
lle escribira. EscribÃ-ronse 15 cartas pero logo ela deixouse convencer pola súa nai e decidiu deixar de
contestarlle e quedar con Suso porque pensou que se estaba metendo en problemas. Agora despois de saber da
morte de Adrián lamenta habelo deixado e preguntase se a súa vida haberÃ-a sido distinta con el.
Un rÃ-o de palabras:
Ao protagonista gústalle moito ler e compartir a súa lectura, entón ten a idea de poñer pequenas partes
dos libros en anuncios e pegalos por todas as partes da cidade, e en lugar de que como nos anuncios poñer
un telefono nun papeliño abaixo para arrincar el ponlle o nome do libro e o autor. De esa maneira quere que
a xente lle guste e que compre o libro. O seu sistema funcionou e o cabo duns dÃ-as outras persoas
empezaron a facer o mesmo qua el.
Dilan Rodriguez Libournet 2ºA
OPINION
Menos o ultimo, pareceronme todos contos moi tristes. A min pareceme que deberian loitar mais polo que
queren, en lugar de vivir no pasado.
Mais o menos gustáronme todos pero en especial gustoume o de Loanza da filateliao porque me fixo gracia
que a muller queimase o diamante pensando que as caixas non valian para nada, e o ultimo porque e mais
alegre e ten un bo final xeo de esperanza.
O que menos me gustou e o de un radiante silencio porque penso que a muller deberia haberlle preguntado ao
libreiro quen lle deixaba as tarxetas, e de este modo haberia descuberto que era il.
Valoración : 6/10
Dilan Rodriguez Libournet 2ºA
2