Partes da Cámara

T.1 PARTES DA CAMARA.
A función da cámara e recoller a luz do exterior e reflexar a imaxe sobre a
película.
Diferentes tipos a segun a necesidade do profesional pêro os compoñentes
básicos son comuns a todalas câmaras.
•
CORPO DA CAMARA: caixa ermeticamente cerrada que fai de câmara oscura,
so permite o paso da luz a traves da abertura destinada o obxetivo. Protexe a
película de calquer haz de luz que non entre pola abertura do obxectivo.
•
OBTURADOR: non permite o paso da luz ata que se dispara a câmara,
xeralmente permanece aberto unha fraccion de segundo. E o sistema que
controla a cantidade de tempo no que a luz vai a pasar a película, o tempo no
que se manten aberto o obturador chamase tempo de exposicion . tipos de
obturador:
o
Obturador central: vai dentro do obxectivo. Son unha serie de laminillas
que se abren e se cerran no momento do disparo.
o
Obturador de cortina ou plano focal: vai no interior d câmara reflex. Esta
montado no corpo da câmara, consiste nun par de cortinillas que se
desplazan diante da película. Entre a primeira e a segunda cortinilla hai
unha rendixa que corre entre a película, esta será mais ancha ou mais
estreita dependendo do tempo de exposicion. Podemos marcar a
rendixa. Actualmente estas cortinillas substituironse por unhas laminas
que se moven verticalmente permitindo tempos menores de exposicion.
•
SELECTOR DE VELOCIDADES: abarca tempos que van dende unha milésima
de segundo ata 1 seg. ou 4 seg. repartese en fraccions, as mais usadas: do
segundo a milésima de segundo. Nalgunhas câmaras aparecen duas posicions
(X,B) na posicion B o obturador permanece aberto mentreas esta pulsado o
disparador e a posicion X e a que esta en sincronizacion co flash electrónico.
O flash salta cando o obturador esta totalmente aberto.
•
DIAFRAGMA: abertura no centro do obxetivo que tamen deixa pasar a luz á
câmara. Variamolo tamaño e a cantidade de luz que entra na película. Com
pouca luz ou pouco temo de obturacion debemos abrilo o máximo posible pêro
se a luz fose moi intensa cerra o diafragma. O tamaño da abertura do
diafragma e mediante os chamados puntos F, estos puntos podem aparecer
reflexados no visor da câmara ou na pantalla superior da câmara, ou tamen no
obxectivo , ou podem aparecer nos três sítios. Os números F son a expresion
matemática da relacion entre a abertura real e a lonxitude focal do obxectivo;
son as series.
Cada punto F a medida que subimos reduce a metade a cantidade de
luz que atravesa o diafragma do punto anterior. Podem aparecer os F médios
que reducen un cuarto de luz. A veces tamen se dneominan STOPS.
1
A numero F mais baixo mais aberto o diafragma e pólo tanto mais luz na
película.
A numero F mais alto mais cerrado o diafragma e consequentemente
menos luz na película.
As aperturas mínimas F32, F22, F16 favorecen a profundidade de
campo e as máximas reducen moitisimo a visibilidade do campo porque entra
moita luz.
As câmaras sencillas non se basan no sitema de números F para a
abertura do diafragma pêro dispoñen de símbolos.
As câmaras obteñen unha exposicion correcta cando combinamos os º
de apertura do diafragma e tempos de obturacion de forma compensada.
A exposicion correcta pode conseguirse com diferentes combinacions
de apertura de diafragma e tempos de obturacion supoñendo que unha
correcta exposicion considerase cunha apertura de 1/250 seg. unha apertura
de F8; outra combinacion seria 1/125 seg. e un F11.
•
VISOR: a sua funcion e encuadernar a imaxe. E o elemento a traves do cal se
mira para ver com anterioridad a perspectiva e o campo visual que abarca a
fotografia, pólo xeral esta constituído por un xogo de lentes ou que se sirve do
visor da propia lente do obxectivo.
•
PALANCA DE AVANCE OU ARRASTRE: move a película dentro da câmara,
algo necesario para despois de accionar o disparador. Soe estar acoplado o
dispositivo do obturador. O numero da foto reflexase no contador da
esxposicion.
•
ZAPATA DE FLASH: hai câmaras que o levan incorporado. As reflex
normalmente non.
•
SELECTOR DE SENSIBILIDADE DA PELICULA: canta mais sensibilidade
menos luz aberá. En anatomia patoloxica non podemos utilizar películas
rápidas porque non saldria a imaxe perfectamente definida. O ideal e utilizalos
moi lentos pêro utilizamos os semirapidos.
Temos que cambiar nos o selector.
A sensibilidade depende da capacidade que teña a película para
reaccionar a luz, midese en asa, din e ultimamente a medida internacional e o
isso (equivalente a asa)
•
OBXETIVOS: recolen os raios de luz que reflexa o obxecto a fotografar e crea
unha imaxe sobre a película, que esta situada no fondo da câmara.
A sua funcion e proxectar sobre a película o que se vai a fotografar
enfocando côa mayor nitidez posible.
Pode consistir nunha lente simple ou estar composto por grupos de
lentes. No centro do obxectivo soe atoparse o diafragma, que pode ser fixo.
En todas as câmaras soe aber un obxectivo estandar (40,50mm) se
esse obxectivo esta montado sobre unha câmara de 35 mm( en câmaras de
35mm) o campo de vision ofrecido e moi parecido o ollo humano cun ângulo de
45º (ângulo nitido) . o aumentar a lonxitude focal do obxectivo diminue
proporcionalmente o campo de vision.
•
PROFUNDIDADE DE CAMPO: distancia que hai entre o obxecto mais cercano
ó mais lexano que aparece bem enfocado na fotografia. Dependera da abertura
do diafragma, da distancia focal do obxetivo e tamen da distancia entre a lente
e o obxeto a fotografar.
Hai obxectivos con abrazadeira do diafragma e xirandoa podemos
regular a apertura deste, ou o que o mesmo dosificar a cantidade de luz que
pode entrar.
•
MECANISMO DE ENFOQUE: anel xiratorio que forma parte do corpo do
obxectivo e que move a lente hacia dentro e hacia fora cambiando a distancia
entre a lente ou grupos de lentes e o plano da película.
•
REGLAXE DE ENFOQUE OU MECANISMO AUTOFOCO: elemento que move
a lente hacia dentro ou hacia fora cambiando a distancia entre a lente e o plano
focal, ou, a distancia entre as lentes para que a película obteña a imaxe nítida.
Outras câmaras empregan un sistema de enfoque con símbolos, estes
aparecen no anel de enfoque.
•
SELECTOR DE AUTOFOCO: com isto podense seleccionar vários modelos de
enfoque, de modo que se apertamos o disparador activamos un motor do
obxectivo e o motor mesmo enfoca.
•
PELICULA: impresionase o dispararse e encontrase pegada o plano focal.
Constituída por un soporte de plástico flexible e por un leva unha capa de
material sensible á luz, esta película vaise a impresionar en proporcion a
cantidade de luz que chegue, por isso hai películas:
•
o
Sobrepeliculas ou subpeliculas (pouco)
o
Sobreexpostas ou subexpostas (moito)
FOTOMETRO: medidor d aluz, danos parâmetros en funcion da luz. Podem
estar incorporados ou ser manuais; hai que ter en conta a sensibilidade da
película, a luz ambiental, a velocidade e o diafragma.
CLASIFICACION DAS CAMARAS.
1. CAMARAS COMPACTAS: de 35mm.
3
a. Ventaxas: tamaño e peso reducidos, modelos casi totalmente
automáticos. Utiliza películas de 35mm. Precios económicos.
b. Inconvintes: calidade óptica baixa. Non tem posibilidade de cambiar o
obxectivo. Error de paralelaxe.
2. CAMARAS COMPACTAS COM ZOOM: eran mais correntes antes. Podian
fotografar obxetos moi lexanos. Os inconvintes e que as imaxes podian sairv
movidas.
Todas as câmaras compactas empregan un mecanismo de enfoque único
(telemetro), actua como un auxiliar de enfoque.
3. CAMARAS DESECHABLES: Pesas moi pouco. Formato de 35mm e aps. Com
flahs ou sen el. Película de cor ou en blanco e negro. A relacion calidade precio
e boa. A óptica e mala. Non se podem facer ampliacions porque a resolucion e
baixa.
4. CAMARAS FORMATO APS: Ultima câmara antes da dixital. Son de 35mm e
formato de 35mm, carganse automaticamente.
a. Ventaxas: o carrete e a câmara pasanse informacion cando se revela o
carrete xa que o carrete informa a maquina de revelado. O carrete e
mais reducido, na parte superior hai uns indicadores de estado. Podese
extraer o carrete e a película gardase soa, cando se instala a película
ponse soa no ultimo fotograma virxe. Os negativos gardanse no próprio
carrete; hai três formatos de copias, elixese no momento da exposicion.
As fotos aps podense visionar na television mediante un dispositivo
onse se metia o carrete. Teñen unha resolucion moi boa (8 MG pixeles);
necesitamos mais resolucion para ampliala.
5. CAMARAS DE GRAN FORMATO (COMPACTAS):
a. Vantaxas: gran variedade, óptica moi boa polo que se poden facer
grandes ampliacions, fotos moi nítidas, os negativos son de gran
tamaño, podense controlar tanto a perspectiva coma profundidade de
campo.
b. Inconvintes: son cámaras pesadísimas, so se poden utilizar coa axuda
de trípodes enormes, imposibilidade de traballar con manos libres,
carísimas.
6. CAMARAS REFLEX: A maioria das cámaras réflex teñen un peso e un tamaño
reducido, teñen a posibilidade de intercambiar obxectivos, hai modelos
manuais, semiautomáticos e automaticos.
a. Inconvintes: os obxectivos son moi caros, sistema complexo, con pouca
luz de enfoque e difícil, e unha das que mais se desarrolou, a sua idea
básica e un espello con unha inclinación de 45º que reflexa a imaxe que
transmite o ovbxectivo á pantalla do visor ata o momento da exposición,
a principal vantaxa deste espello e que produce unha ausencia total do
error de paralelaxe. O enfoque e exacto e ademais podemos decir que
cantidade d eluz e canto tempo entra na película (co diafragma e a
velocidade do obturador respectivamente) tamen a profundidade de
campo, permite cambiar obxetivos en funcion do que necesitemos os
avances tecnoloxivos. Introduciron fotómetros, luz e motor na câmara.
O seu formato e de 35mm. O negativo de 35mm permite grandes
ampliacions dai que o seu uso se universalizara.
7. CAMARAS DIXITAIS: Almacenan a imaxe de forma electrónica, vémola foto o
instante, permite o aforro de diñeiro, podense transferir o ordenador, parecénse
moito as compactas de 35mm APS, pêro diferencianse delas en:
i. Obxectivo: e coma o das câmaras de 35mm ou aps pêro a sua
lonxitude focal e moito menor.
ii. Flah: teñeno incorporado pêro e de escasa potencia, xaque so
sirve para iluminar obxectos a poucoa metros, a maioria activan
o flash de forma automática cando hai pouca luz ou esta a
contraluz.
iii. Teñen dispositivos de medicion e enfoque mediante unhs
sensores
iv. Algunhas teñen TTL (sistema de calculo de exposicion e de
enfoque a traves dun obxectivo)
v. Teñen un piloto de autodisparo.
•
PILOTO DE AUTODISPARO: parpadea cando se activa a luz, xusto no
momento do disparo.
•
PANTALLA LCD: vese a imaxe tal como quedara na fotografía. E moi
importante porque nos permite mellorar o encuadre e a composicion.
Empregase moito para fotografia micro porque nos informes incluense
imaxes dixitalizadas do campo no que se encontra. Algunhas veñen
acompañadas dun visor óptico isto e unha vantaxa porque consume
moita menos enerxia.
•
DIAL DE SELECCION DE MODO: permite o paso de modo record a
modo Play.
•
MANDO DO ZOOM: permite cambiar a lonxitude focal do obxectivo
dende o gram angular o teleobxetivo.
•
ENCHUFE OU TOMA DO CONECTOR (PORTO USB)
•
TOMA DE CORRENTE.
•
SENSIBILIDADE DO CCD: ó CCD asignaselle unha equivalência ISSO.
Durante a exposicion vai adquirindo unha carga eléctrica, canto maior
sexa a exposicion maior será a carga. Se un elemento CCD resulta
5
sobreexposto os tonos claros volveranse mais blancos e isso dará un
efecto de resplandor e cando e pouca carga a luz xunto cós pixeles
podem dar un cor incorrecto.
•
RESOLUCION: expresase mediante a multiplicacion dos pixeles
verticais por pixeles horizontais; casi todalas cámaras dixitais poden
captar as imaxes con distintos níveis de resolucion. Hai câmaras de
resolucion baixa, media e alta. Podense captar imaxes com distintos
níveis de resolucion mediante o compresor de imaxes.
•
COMPRESION DE IMAXES: as imaxes dependendo da resolucion as
imaxes ocupan (ex: unha fotografia com resolucion 786.732 ocupa 2
megabites de memoria) as imaxes podem comprimirse e asi
dispoñemos de mais memoria; hai dous tipos de compresion:
•
o
LOSSLES (sin perdida): optimizamos o proceso de
almacenamento da memoria pêro sem perder calidade da
imaxe. E un dos sistemas mais utilizados no LZW.
o
LOSS-Y (com perdida) basado no principio do ollo humano (que
non e capaz de percibir todolos puntos de color); elixese unha
imaxe e diminue os puntos que o ollo humano non se pode ver a
un tamaño determinado.
FORMATOS DE IMAXE:
o
TIFF: empregase moito en autoedicion
o
JPEG: ocupa pouco espacio pêro almacena com perdida, típico
formato estandar das imaxes de internet.
o
RAW: formato que non comprime pêro non se usa moito porque
perde bastante informacion.
•
COPIAS EN PAPEL: se a câmara e de alta resolucion en caso de
comprensión sin perdida e no caso de impresora de laser as copias
pódense facer en grandes formatos de imaxe.
•
TIPOS DE CAMARAS DIXITAIS: clasificanse segundo a sua
resolucion.
o
Moi baixa resolucion: para empezar côa fotografia dixital
indicadas para enviar fotos por internet, para velas na pantalla
do ordenador, podense imprimir pêro a tamaño mini; para bases
de datos, non se pode ampliar.
o
Baixa: câmaras VGA, pode conseguirse calidade aceptable ata
3.5 MG pixeles. Copias de tamaño dunha tarxeta postal.
o
Media: superan os vários millons de pixeles.
o
Altísima: dende os 3.5 ata os 10.5 MG pixeles, podense copiar
tamaño folio com moi alta definicion, ademais reproducen o color
exacto.
Ultimamente as câmaras reflex de alta resolucion teñen vários obxetos
intercambiables.
 CAPTACION DE IMAXES: Nas câmaras dixitais non se utiliza
película fotográfica senon que se utiliza o CCD (chip fotosensible
que transforma as señais luminosas en señais eléctricas, cada un
consta de miles de sensores individuais que son sensibles a luz
verde, azul e vermella posto que o ollo humano e maissensible á cor
verde que a calquer outro; consta de mais sensores verdes ; estos
sensores deniminanse pixeles)
 ALMACENAXE DA FOTOGRAFIA:
o
1º na menoria interna: en canto ésta se agota non se poden
realizar mais tomas senon se eliminan as realizadas
anteriormente. Estas câmaras son moi baratas comparadas
côas de tarjeta de memoria.
o
2º câmaras com tarxeta de almacenamento
(intercambiables): desta forma non se perde ningunha toma.
Hai vários formatos de tarxeta e com varias capacidades de
almacenamento.
o
3º técnica smart media: son moi finas, non son caras pero
ten un almacenaxe menor.
o
4º disquettes: so o dos câmaras Sony malica e evitan que
quedaran as imaxes nos disquettes. Os inconvintes son: moi
pouca memoria, se a resolucion e alta a memoria e baixa.
7