Ánxel Fole. Eduardo Blanco Amor

Ánxel Fole
Ánxel Fole naceu en Lugo en 1903. Estudiou Filosofía e Dereito en Valladolid e Santiago. Publicou Artigos
de prensa e no 1932 funda Yunque en Lugo. Foi secretario do Partido Galeguista.
Trala guerra civil pasa bastante tempo na Terra Chá, e esto influe nas suas obras.
No 1953 regresa a Lugo e integrase no movemento de restauración da literatura galega. No 1963 ingresa na
Real Academia Galega. Morre no 1986.
As obras narrativas máis importantes foron:
− Á lus do candil (1953), colección de contos relacionados entre si.
− Terra brava (1955), segue un procedemento semellante o anterior.
− Contos da néboa (1973) e Historias que ninguén cre (1981), coleccións que prescinden da anterior
estructura.
Eduardo Blanco Amor
Naceu en Ourense no 1900 e a sua infancia transcorre na cidade natal. Na sua adolescencia marchou a
Santiago.
Relacionase con Vicente Risco e Noriega Varela e traballou como director de El diario de Orense.
Os dezasete anos emigra a Arxentina. Alí asiste a Universidade. Traballa como empregado de banca. Colabora
con La Nación.
Máis adiantre publica o Poema en catro tempos e aparecen na revista Nós A escadeira de Xacob.
Pasou tempadas en Vigo e morreu no 1979.
No 1928 publica Romances Galegos, libro de poesía o que lle seguen Poema de catro tempos e Cancioneiro.
Eduardo emprega na sua poesía formas e temáticas variadas.
1