Copia de Disertazioaren gaia munduko kulturen aurreko jarrerak

MUNDUKO KULTUREN AURREKO JARRERAK
Musulmanak txerria ez dute jaten bere kulturan txarto ikusita dagoelako baina guk
errespetazen dugu baina ez dugu ulertzen zergatik ez dute jaten.
Horri kultura-erlatibismoa esaten diogu, hau da, kultura bakoitza errespetua behar da
tolerantzia bultzatuz. Kultura-sistema ororen baliozkotasunaren eta aberastasunaren alde
egiten du, eta haien edozein balorazio absolutista moral edo etiko ukatzen du.
Etnozentrismoaren eta kultura-unibertsalismoaren aurka dago, balio absolutuak eta
unibertsalak dituzten balioak, iritzi moralak eta portaerak daudela baieztatzen baitu. Hauez
da saiatzen besteekin elkarrizketa bat sortze, baizik eta bakoitza bere balioten oinarrituta
daude eta ez dira besteekin nahasten. Honek ondorio batzun erakartzen ditu, bi konkretuki:
arrazakeria: talde etniko, erreal edo ustezko batek besteen aurrean duen nagusitasunari edo
gutxiagotasunari eustea da, bereizkeria, jazarpen edo bazterketako mekanismo, sistema eta
kulturak sustatuz eta beste ondorioa kultur-paralisia da: tradizioei eustea garrantzitsuena da
beraientzat, horrengatik kulturaren ikuspuntu estatiko edo finko bat sortzen da.
IKuspuntu aurka bat etnozentrismoa izan daitezke. Etnozentrismoa da talde batek bere
lorpenak positiboago baloratzen dituenean beste arraza edo talde batzuen lorpenei. Eta
mundua norberaren kulturari datxezkion? ikuspegietan oinarrituta pentsatzeko joera ere
badute. Horrek esan nahi du kultura- edo gizarte-taldea munduaren irudimenezko zentro
batean kokatu behar dela, eta hori besteen gainetik nagusitasun- eta garrantzi-harreman
batean. Horrelako jarrerek ondorio batzuk ekartzen dituzte: xenofobia: atzerritarrak
baztertzea; arrazakeria: beste arrazengan gorroto edo gutxiespena izatea; chauvinismoa:
gizarte-talde baten nagusitasunean edo nagusitasunean dagoen uste irrazionala da;
indartsutzat eta bertutetsutzat jotzen dira, eta ahultzat, duintzat edo apalagotzat jotzen dira.
Muturreko abertzaletasun- eta abertzaletasun-modu gisa deskriba daiteke, bikaintasunaren
eta nazionalitatearen fede sutsua eta azken ondorioa aporafobia da: pobrezia-egoeran
dauden pertsonenganako gorrotoa, higuina edo gaitzespena da.
Onezko ikuspuntu bat kulturartekotasuna izan daitzeke. Kulturartekotasuna kulturen arteko
berdintasun harremanak aldarrikatzen ditu, honek erakusten duena aniztasuna gisa
aberastasuna izan ahal dela. Honen barruan kultura ugari dago. Honen ondorioztatzen
duten emaitzak baikorrak dira, hau da, emaitzak gauzen alde positiboa ikusten dute, gauzak
ondo aterako direla uste dute eta gauzak ondo joateko gaitasuna eta trebetasuna dutela:
pluralismo lehenengo emaitza baikorra da: jarrera metafisiko bat da, mundu osoa errealitate
independentez eta elkarri lotutakoez osatua dagoela uste duena. Jarrera hori monismotik
bereizten da, errealitatea bakarra dela defendatzen baitu, beste batzuk, kulturen arteko
elkarrizketa, kulturen arteko harremanak konplexuak direnik ulertzea eta azkenik munduko
arazoei konponbidea bilatzeko elkarlanean aritzea izan ditzakete.
Konklusioz, niri ondo deritzot bakoitza bere kultura edo pentsamendu mota izatea, baina
besteengan kalte egiten badute ez nago ados, adibidez, kasu honetan, musulmanak txerria
ez dute jaten bere kulturan txarto ikusita dagoelako, haiek txerria animal zikina direla
pentsatze dutenez, han ez dut txarto ikusten besteengan ez dagoelako arazorik. Baina
kultura batean besteengan baina bere kultura besteen kulturari traba egitea edo horretan
sartzea bada, ez nago alde, bakoitzak nahi duena egin dezake, baldin eta besteei aske
izaten eta nahi dutena egiten uzten badie. Adibidez, alde ez nagoen kultura batekin,
emakumeak gizonekiko gutxiagotasunean jartzen direnean edo gizonek egiten edo dituzten
eskubide berberak izaten uzten ez dutenean.