Concierto 70.indd

Anuncio
70
BILBAO 2016
MUSIKA-MÚSICA 2016
Erromantikoentzako zubia - Puente para románticos
4, 5, 6
MARTXOAK
MARZO
PALACIO EUSKALDUNA JAUREGIA
JUDITH JÁUREGUI pianoa/piano
FELIX MENDELSSOHN (1809 – 1847)
Albumblatt opus 117
FELIX MENDELSSOHN (1809 – 1847)
Romanza sin palabras opus 30 nº 6 (Venetianisches Gondellied)
FANNY MENDELSSOHN
Sonata para piano en sol menor
Allegro molto agitato
Scherzo
Adagio
Finale: Presto-Allegro moderato e con espressione
Laguntzaileak / Colaboran:
???????????
????????
FELIX MENDELSSOHN (1809 – 1847)
Variaciones serias en re menor opus 54
Sala SCHUBERTIADAS Aretoa
Martxoak 6 Marzo, 17:00
Fanny eta Felix Mendelssohn familia aberats eta kulturazale batean hazi ziren, garrantzi
handia ematen ziona seme-alaben heziketari eta beren dohainak lantzeari. Giro horretan,
Fannyk oso harreman sortzailea izan zuen musikarekin, musika bere eguneroko bizitzaren
osagaia izateraino. Bizkitartean, bizitzea egokitu zitzaion garaian musikazaletasun hori
ezin zen gauzatu etxetik kanpo, eta “emakumeen musikak” etxe barruko jarduera izan
behar zuelako orduko dotrinak ez zion biderik eman bere talentu eta lan handia publikoki
proiektatzeko. Zorionez, bere nortasun artistiko indartsuak lorratz sakona utzi du,
denboraren joanak ezabatu ez duena eta, itxura guztien arabera, mugagabea izango dena.
Felixek zorte hobea izan zuen eta aukera izan zuen aurpegi askotako profil profesionala
lantzeko: Gewandhaus aretoko lehen zuzendari modernoa izan zen, Bachen ondarearen
erreskatatzailea, abonu-kontzertu historikoak egiteko formularen asmatzailea, Leipzig eta
Berlin bezalako hirietako bizitza musikalaren suspertzailea…
Bestalde, pianoa izan zen Erromantizismoko musika-tresna izarra, hala bere gaitasun
poetikoengatik nola bere dirdirarengatik, gero eta handiagoa garai hartako pianogileek
asmatzen zituzten aurrerakuntza teknikoei esker. Pianorako konposizioak lanabes bikaina
gertatu ziren konpositore erromantikoek beren lirismoa eta pasioak bidera zitzaten,
paregabeko tresna baita ere sortzaile, interprete eta entzuleen arteko komunikazio
intimorako, eta orobat erakusleiho hauta espresionismo hazkor, erabateko eta ikusgarri
baterako. Pianorako errepertorioa izenburu poetikoz bete zen, eta entzun-aretoak, berriz,
izen iradokitzaileko piezaz. Horien artean, kantuaren sostenguaz jantzita zetozen piezak
bereziki gogokoak gertatzen zitzaizkien egile batzuei, esaterako Mendelssohndarrei.
Horregatik, Fannyren liederrak edo Felixen hitzik gabeko erromantzak halako baladamurmurio sotil eta xarmagarri batekin heldu zaizkigu entzumenera. Baina neba-arreba
biek hartu zuten musika prestakuntza sendoaren medioz biek ikasi zuten gain-gainetik
baloratzen sonata edo bariazioak bezalako nortasun handiko beste musika forma batzuk
ere. Testuinguru horretan, ideien edertasunak eta idazketaren kalitateak bi-bien piano
hizkerari ematen dioten izaera plazer agortezinez entzuten dugu. Bien sentiberatasuna eta
talentua musika bihurtuak agertuko zaizkigu hemen. Gozatu.
Mercedes Albaina
Sala SCHUBERTIADAS Aretoa
Martxoak 6 Marzo, 17:00
Los Mendelssohn crecieron en el seno de una familia adinerada y con inquietudes
culturales, que dio gran importancia a la educación y el cultivo de los dones de sus hijos.
En este ambiente, Fanny mantuvo un diálogo enormemente creativo con la música, que
formaba parte de su cotidianidad. Sin embargo, el momento histórico no permitía un
reconocimiento exterior de esta realidad y la doctrina imperante de la domesticidad de la
“música para mujeres” no favoreció la manifestación pública de tanto talento y trabajo.
Afortunadamente, su fuerte personalidad artística dejó una huella no borrada por el tiempo
que, vista la tendencia, ha de ser permanente.
Felix tuvo más suerte y pudo desarrollar un perfil profesional multifacético. Fue el primer
director moderno de la Gewandhaus, rescatador del legado de Bach, creador de la fórmula
de celebrar conciertos históricos de abono, dinamizador de la vida musical de ciudades
como Leipzig o Berlín…
Por su parte, el piano fue el instrumento estrella en el Romanticismo, tanto por sus
posibilidades poéticas como por su brillantez, que aumentaba paralelamente a los
progresos técnicos que aportaron los imaginativos artesanos-constructores de la época.
La literatura pianística supuso un excelente vehículo para que los compositores románticos
volcaran su lirismo y sus pasiones, convirtiéndose en inigualable medio de comunión íntima
entre creadores, intérpretes y escuchantes y también de escaparate para un expresionismo
expansivo, rotundo y espectacular. Los títulos poéticos inundaron el repertorio pianístico
y los salones y auditorios se llenaron de piezas de nombre sugerente. Entre ellas, las que
evocaban el canto fueron predilectas de algunos autores como los Mendelssohn. Por ello,
los lieder de Fanny o las romanzas sin palabras de Felix, ofrecen a nuestros oídos un rumor
de baladas sutil y delicioso. Pero la sólida formación que recibieron los dos hermanos, les
hizo asimismo valorar la importancia de formas musicales de tanta entidad como la sonata
o las variaciones. En este contexto, la belleza de las ideas y la calidad de la escritura,
confieren al lenguaje pianístico de ambos una naturaleza que escuchamos con renovado
placer. Su sensibilidad y su talento se hacen aquí presencia sonora. Disfruten.
Mercedes Albaina
Descargar