Celte belle espèce se distingue, par la forme de ses feuilles et celle

Anuncio
Celte belle espèce se distingue, par la forme de ses feuilles et celle de ses calices, de toutes celles
de la section Dactyloides. Son port la rapproche ainsi que la suivante de la S. petrœael des autres
espèces annuelles de cette même section, quoiqu'elles soient toutes deux vivaces.
EXPL. TAB. î . Flosapertus auctus. — 2. Petalum. — 3 et 4- Gemma.
figo. SAXIFRAGA GEMMULOSA. T A B . LXIV, fig. A.
S. perennis cespitosa gemmifera, foliis radicalibus longé petiolatis ternalis, partitionibus petiolatis profundè lobatis acutiusculis, supremis subsessilibus trilobalis integrisve,
eaulibus2-6-pollicaribus ramosis paucifloris, pedunculis elongatis post anlhesin cernuis,
calycis glandulosi laciniis ovatis acutiusculis lubum rotundalum aequantibus, petalis obovatis albis tristriatis calyce duplo longïoribus.
S. gemmulosa Boiss. in Bibl. U n . Gen. Febr. l 8 3 8 . — E l . n° 7 6 .
Planta valdè delicata cespitosa perennis. Caules ad basin inter petiolos foliorum radicalium abundò gemmiferi. Geminae fuscescentes oblongae aculœ petiolis dilatatis ciliatis
foliorum aborlivorum involutae. Folia forma et latitudine laciniarum miré variantia glabriuscula. Radicalia longé peliolata, vel biternata partionibus petiolatis profundè lobalis, vel palmato-tripartita aut ternata, parlitionibus lateralibus bilobis lobis bifìdis, intermedia trilobâ. Dentés rotundati acutiusculi vel obtusi. Petioli parte inferiori preecipuè
pilis albis ciliati. Folia caulina sessilia bi aut triloba, suprema integra. Caules erecti fragillimi 2-6-pollicares ramosi, ramis divaricatis, pauciflori, pilis raris hispiduli. P e d u n culi flore longiores post antliesin clongali cernui. Calycis nigro-viridis tubus glandulosus in anthesi conicus, post antliesin sub inflatus, laciniœ ovatae acuta? glabrœ tubo vix
longiores. Petala alba calyce duplo longiora tristriata obovata obtusiuscula. Styli staminibus breviores divergentes. Stiguia à stylo vix dislinctum. Capsula globosa dentibus
calycinis coronala bicornis cornubus divergenlibus.
i n fissuris rupium umbrosarum regionis monlanœ, Sierra Bermeja in latere orientali
etseplentrionali, montes inter Estepona et Igualeja. Observavit quoque cl. Haenseler en
el Cerro de San Cristomi suprà Grazalema. Alt. 3ooo'-4ooo . F l . Mai. J u n .
Cette charmante espèce ressemble en petit à la précédente par la forme de ses feuilles et même
de son calice, surtout quand il est fructifère. Elle forme des touffes assez serre'es; ses tiges sont
quelquefois uuiflores, d'un à deux pouces de haut; d'autres fois rameuses à rameaux allonge's et
divariqués. Elles atteignent alors jusqu'à 6 pouces de hauteur et ont un peu le port des S. tridactylites ou controversa.
EXFL. TAB. 1». Gemma. — ». Eadem aucta. — 3 \ Eadem parte inferiori. —
— 5 . Corolla aperta. — 6 . Capsula aucta.
2
Flores aucli.
a
a
6 9 t . SAXIFRAGA MIXTA.
Lapeyr.
S. pubescens DC. excl. var. a. — S. Grœnlandica Lap. n o n L .
In fissuris rupium regionis nivalis summœ, Sierra Nevada ad Picacho de Veleta et
alibi in parte superiori communis. Alt. o o o o ' - i o S o o ' F l . Aug.
Hab. in Alpibus Delphinatûs ( Vili.), Pyrenaais, Sierra Ne vada.
M. de Canclolle soupçonnait déjà dans la Flore française que les S. pubescens et Grœnlandica
&
Descargar