Suárez amosa en Nova Rúa os dous mundos do filme 'Metrópolis' 30/09/2011 - Jaureguizar / El Progreso (Lugo) A Manuel Suárez aínda lle faltaban décadas para nacer cando Fritz Lang ideou un mundo dividido en operarios explotados e intelectuais beneficiados para a súa película ‘Metrópolis’ (1927). Como naceu moito máis tarde recrea o espazo e estética nunha serie binaria de vinte cadros que expón dende onte na galería Nova Rúa, de Lugo. Unha parte da mostra son cadros de cores brancas e cremas, cun barroquismo matérico, «que representan ás elites cultas», indica o artista coruñés. Ocupando o resto da sala, con evidente preeminencia, está chea por lenzos de vigorosos trazos negros e grises sobre fondos brancos -«que virían sendo os obreiros»-. Máis que unha dialéctica de clases, Suárez busca expresar «a fascinación que sento por esa película dende que a mirei de neno, porque ten unha modernidade que aínda está vixente». La Voz de Galicia Pintor coruñés que expone en lugo «No se necesitan grandes cosas para hacer una gran obra» Utilizando casi exclusivamente el blanco y el negro, Suárez presenta unos cuadros que destacan por su plasticidad cristina lópez Lugo / la voz 16/10/2011 La película Metrópolis, del alemán Fritz Lang, le sirve a Manuel Suárez Casal (A Coruña, 1972) de «excusa» para pintar. El resultado se puede ver en la muestra que la galería Nova Rúa acoge hasta fin de mes. Una serie de obras que muestran un mundo presidido por la mecanización. -¿Qué presenta en esta exposición? -Con la película Metrópolis, de los años 20, como referencia, en estos cuadros abordo un tema muy concreto: la contraposición entre el elitismo y la explotación. Para crear mis obras necesito apoyarme en algo y este filme me sirvió de nexo de unión. Se trata de una película muy estética, muy plástica, muy vanguardista para aquellos tiempos y muy en la línea informal que yo sigo. -¿Qué quiere expresar con estas obras? -Trato de contraponer el mundo obrero a la élite. El negro de los péndulos, engranajes y demás artefactos que se ven en mis cuadros representaría la mecanización, el ámbito empresarial; mientras que el blanco de parques y jardines aludiría al mundo del lujo, la riqueza, el poder. En cualquier caso, aun estando del lado del obrero oprimido, el mensaje del conjunto de obras de esta serie no está claro, no hay nada social, no se trata de hacer denuncia, sino que es más bien una mirada hacia adentro, una liberación expresiva, una reacción a la necesidad diaria de pintar. -¿A qué obedece el uso casi exclusivo del blanco y el negro en sus obras? -Mis obras son casi todas en blanco y negro. Soy bastante barroco trabajando. Me impongo el minimalismo. Estoy entre los que creen que con menos colores puedes lograr el mismo efecto. No se necesitan grandes cosas para hacer una gran obra. -¿Y el público capta el mensaje que quiere transmitir? -Aunque yo me encuentro a gusto pintando estos cuadros, no sabía hasta qué punto la gente los entendería, pero me está sorprendiendo para bien, y no estoy hablando de un público minoritario. Cuando presentas una nueva colección, no estás seguro de cómo va a reaccionar la gente hasta que va a ver la exposición. Es ahí cuando te das cuenta de que lo que más le gusta a la gente es precisamente esa fuerza expresiva, esa plasticidad, ese dinamismo, esa explosividad constructiva. Además, llega un momento en el que el pintor ya es capaz de distinguir perfectamente cuando una persona que ve tus cuadros dice que le gustan por compromiso, o porque realmente está entendiendo lo que el artista está queriendo expresar con esas pinceladas. -¿Hay continuidad con respecto a los de colecciones anteriores? -Aunque las obras que componen esta muestra forman una exposición totalmente independiente, es obvio que estos cuadros son continuidad de todo lo que has hecho anteriormente, ya que representan un paso más en tu trayectoria. Es más, quien ve esta exposición sabe que está pintada por mi, algo que por otra parte no es muy fácil de conseguir, y más si tu paleta de colores se reduce prácticamente al blanco y al negro. -¿Es la primera vez que expone en la capital lucense? -La galería Nova Rúa tiene obra mía, y en Lugo tengo mucho mercado, pero esta es la primera vez que expongo en esta ciudad de manera individual. La exposición va a estar abierta un mes -hasta el 29 de octubre-, y ahora que ya han acabado las fiestas de San Froilán espero que la gente vaya a verla y se interese por mis cuadros. EL Correo Gallego La fuerza centrífuga en la nueva muestra de Manuel Suárez 15.12.2011 El pintor herculino presenta en la sala Caroní una colección de obras abstractas realizadas en técnica mixta // Podrá verse hasta enero ANA IGLESIAS. SANTIAGO La fuerza centrífuga y su contraria es el eje de la nueva exposición del pintor coruñés Manuel Suárez, que podrá contemplarse hasta mediados de enero en la galería Caroní. Se trata de una colección de unas treinta obras agrupadas bajo el título Axifugo, Axipeta, realizadas en los últimos tiempos. "Son cuadros", explica su autor, "realizados con técnica mixta sobre tabla, lienzo y papel, donde mandan los acrílicos, y que se presentan en una muestra estructurada en tres espacios, un primero en el que destacan los tonos negros, otra en suaves dorados, y una tercera predominando los blancos". Centrado en la abstracción, Suárez insiste en esa fuerza centrífuga que se convierte en eje de la muestra. "Es su nexo común", dice, "aunque unas obras sean más duras y otras más suaves y serenas por la gama cromática utilizada, pero el movimiento es el mismo". Galiciahoxe.com A Galería Caroní inaugura 'Axifugo, Axipeta', exposición de Manuel Suárez 14.12.2011 O pasado luns día 12 de decembro, as paredes da Galería Caroní vestíronse cunha colección de obras pictóricas de Manuel Suárez, artista coruñés que nos trae 'Axifugo, Axipeta'. Baixo ese nome nace un conxunto de obras abstractas. Son cadros realizados con técnica mixta sobre táboa, lenzo e papel, onde mandan os acrílicos. Unha colección na que destacan os tons brancos, negros e dourados. Manuel Suárez, nacido na Coruña en 1972, comezou a súa carreira no 93. Inicialmente autodidacta, despois formouse nos talleres de Marta Pardo de Beira e Antón García Patiño. Tamén estudou seis anos na escola de Pablo Picasso. Conta con varios premios, entre eles o de Renfe ao conxunto da súa obra, e mencións de honra e cunha vintena de exposicións individuais, así como outras tantas colectivas, por toda España. Auqnue nos seus inicios optou por unha banda figurativa expresionista, agora está centrado na abstracción. Suárez di que "a pintura-pintura é algo que entrou na miña vida por casualidade e que, como o auténtico amor, cae en picado e se enraíza ao instante... Atópome dividido en dous campos: a abstracción e a figuración, para min só sepáraas unha mera execución. É todo a mesma procura, no fondo non me divide necesito ás dúas e non se rifan. As dúas lévanme ao mesmo: a conseguir ese espido no que che atopas cando a xente obsérvaas, obsérvame?é incrible ti estas aí cos teus vísceras ao aire e ás veces créase ese espazo en que o espectador chega a tomar incluso o pulso dos teus tecidos máis brandos". A exposición pode visitarse na Galería Caroní, na Rúa do Vilar 21. O horario de luns a venres é de 10,30 a 14,00 h e os sábados de 10,30 a 14,00 h. Entrada libre. La Voz de Galicia La galería Caroní abre una muestra pictórica de Manuel Suárez santiago / la voz 13/12/2011 Las paredes de la galería Caroní (Rúa do Vilar, 21) están ya engalanadas con una colección de obras pictóricas de Manuel Suárez, artista coruñés que presenta su colección de abstractos bajo el título de Axifugo, Axipeta. Manuel Suárez, nacido en A Coruña en 1972, comenzó su carrera en 1993. Inicialmente autodidacta, después se formó en los talleres de Marta Pardo de Vera y Antón García Patiño. También estudió seis años en la escuela de Pablo Picasso. Cuenta con varios premios, entre ellos el de Renfe al conjunto de su obra, y menciones de honor y con una veintena de exposiciones individuales, así como otras tantas colectivas, por toda España. Aunque en sus inicios optó por una parte figurativa expresionista, ahora está centrado en la abstracción. Suárez dice que «la pintura-pintura es algo que entró en mi vida por casualidad y que, como el auténtico amor, cae a plomo y se enraíza al instante... Me encuentro dividido en dos campos: la abstracción y la figuración, para mí solo las separa una mera ejecución», explicó ayer en el acto de inauguración de su muestra, abierta todos los días de 10.30 a 14 horas.