Curso: Prólogo

Curso: 4º B
Prólogo
O autor dirÃ-xese ao seu fillo Amador e explÃ-calle (en certo modo) de qué vai o libro, di que o fixo para
(ó igual que unhas antigas tribos indÃ-xenas) comerlle o cerebro e que él coma parte do seu (que aprenda
cousas tan importantes coma que é a ética, en que consiste a moral etc.).Tamén fala dalgunhas cousas
que él lle dixo e que lle impactaron coma por exemplo unha vez que Amador estaba a xogar cos primos e o
autor estaba co ordenador e lle dixo: ¿que andas a maquinar? El nese momento non llo soubo explicar
entón faino agora con este libro dedicado ó seu fillo Amador.
CapÃ-tulo 1
Neste capÃ-tulo o autor (Fernando Sabater) explica en qué consiste a ética e di que cada persoa é libre
de facer o que queira (independentemente das consecuencias) pondo exemplos do comportamento de certos
animais coma, por exemplo, as termitas. Tamén puxo o exemplo de Héctor (na novela de Homero); el
podÃ-a escoller entre loitar contra Aquiles ou non facelo pero (soamente pola súa maneira de ser) escolleu
loitar e morrer ás súas mans; con isto o autor querÃ-a dicir que , ás veces a nosa forma de ser obrÃ-ganos
a facer cousas que pode que non queiramos facer.
CapÃ-tulo 2
Neste capÃ-tulo o autor fala dos diferentes tipos de respostas que unha persoa pode ter ante un problema. Para
explicar isto pon un exemplo (inventado por un filósofo grego chamado Aristóteles) dun capitán dun
barco que se atopa cunha tempestade do medio do seu traxecto e a única maneira que ten de salvarse (el e a
súa tripulación) é tirando unha valiosa carga que lle foi entregada para levar a porto.
CapÃ-tulo 3
Neste capÃ-tulo o autor explica que moitas cousas as facemos porque se nos manda (por medo ó que pase se
non obedecemos), outras por costume (ou porque a xente do arredor tamén o fai) e outras porque,
simplemente, nos apetece facer. Tamén explica que ,ó contrario que a un futbolista ou a unha moto, a
unha persoa humana, polo simple feito de ser humano, non se pode dicir se é bo ou malo, xa que cada
persoa destaca en algunhas habilidades e en outras non, para explicar isto o autor puxo o exemplo dunha
rapaza chamada Purita: A súa nai a ten como a mellor filla do mundo pero na escola ,sen embargo, todo o
mundo a detesta porque é chismosa e cizañeira.
CapÃ-tulo 4
Neste capÃ-tulo o autor afirma que as persoas sempre facemos o que queremos (independentemente de se nos
mandan facelo ou non). Para explicar isto puxo o exemplo dunha historia que aparece na Biblia e que fala de
dous irmáns xemelgos (Jacob e Esaú). AÃ-nda que eran xemelgos Esaú nacera antes que Jacob e ,polo
tanto, tiña o derei8to a ser o primoxénito e , cando morrese o pai, recibir a herdanza. Un dÃ-a Esaú
viña de cazar e ,o chegar á casa, o seu irmán estaba a cociñar unhas lentellas; Esaú pediullas e Jacob
dÃ-xolle que llas daba se el lle daba o dereito a ser o primoxénito. Esaú pensou que as lentellas as
disfrutarÃ-a nese momento pero ,sen embargo, a herdanza don pai podÃ-a non recibila (xa que el poderÃ-a
morrer antes que o seu pai) entón escolleu as lentellas e logo arrepentiuse do que habÃ-a feito.
CapÃ-tulo 5
1
Neste capÃ-tulo o autor afirma que todo humano desexa darse a boa vida e que para facelo non fan falla
demasiadas cousas nin demasiado diñeiro; senón tratar ás persoas como tal. Para explicar isto puxo como
exemplo a historia de ciudadano Kane que era un home que tiña un montón de diñeiro e de cousas pero
que non vivÃ-a feliz porque non tiña amigos nin ninguén que o quixese. Iso pasou porque ,anteriormente,
el tratara ás persoas coma simples obxectos e , antes de morrer, recordou un vello trineo que tivera de
pequeno (na época na que aÃ-nda tiña xente que o querÃ-a como persoa).
CapÃ-tulo 6
Neste capÃ-tulo o autor explica ,entre outras cousas, a diferenza entre ser imbécil e ser un imbécil moral.
Ser imbécil é ,como todo o mundo sabe, ser parvo ,sen embargo, ser imbécil moralmente falando é
(en xeral) non ter conciencia ou non usala. Para explicar o que é a conciencia o autor utilizou puxo o
exemplo de Ricardo III (novela de Shakespeare). Este home (Ricardo III) era un home vizco e con chepa e a
xente se burlaba del. Para que os demais lle amaran matou a todos os herdeiros á coroa (incluso aos nenos) e
conseguiu gobernar. Ó final as outras persoas non o amaron e él sentiuse triste e con remordementos na
conciencia por matar a esa xente.
CapÃ-tulo 7
Neste capÃ-tulo o autor di que un humano dálle a outro humano moitas cousas que calquera outra cousa non
pode dar coma, por exemplo amor, un animal (di o autor) por moi cariñoso que sexa non pode darte o amor
que te da un ser da túa mesma especie e iso é porque somos semellantes aÃ-nda que sexa só no trazo de
que sabemos falar. Para explicar isto o autor utilizou como exemplo a novela de Robinson Crusoe: o home
vivÃ-a tranquilo (todo o tranquilo que pode vivir un náufrago) ata que mirou unha pisada de home. Despois
diso chegaron as dúbidas: se será amigo ou inimigo, sé saberá falar, se serei un náufrago coma el etc.
Tamén explicou que existen moitas persoas ás que chamamos malas porque rouban, porque matan... pero
o autor di que esas persoas son iguais a nós e que se lles axudamos poden acabar sendo persoas boas. Por
último tamén dixo que as persoas copiamos a outras e asÃ- é como acadamos a nosa forma de ser.
CapÃ-tulo 8
Neste capÃ-tulo o autor fala do que é a inmoralidade sexual e o que son os puritanos. Son (como di o autor)
calumniadores profesionais. Para explicar o que eran os puritanos puxo un pequeno exemplo dunha muller
que vÃ-a uns rapaces espidos bañándose diante dela e chamou á garda civil, logo a garda civil os alexou
e a señora seguiu a dicir que os vÃ-a. Estivo asÃ- ata que o inspector lle dixo: pero se xa os mandamos a
máis dun kilómetro de distancia e a muller dixo si, pero cos xemelgos aÃ-nda os vexo. Tamén di que a
moita xente o pracer lle da medo (por iso existen expresións coma: morro de pracer ou chamar le petit mort
ao orgasmo en Francia.
CapÃ-tulo 9
Neste último capÃ-tulo o autor fala da polÃ-tica en concreto de porqué teñen tan mala fama os
polÃ-ticos. O autor afirma que é porque ocupan postos visibles na sociedade e tamén privilexiados, xa
que os defectos que eles teñen son os que pode ter calquera persoa normal. Pero a razón pola que son
tratados coma xente mala é porque ocupan postos que a moita xente daralle envexa e porque calquera
falliño que teñan pódenos facer dano a nós.
EpÃ-logo
Neste final do libro o autor di que el intentou ensinar co libro o máximo posible sobre ética e que o resto
2
xa o ensinará a propia vida. Dixo que este libro (aÃ-nda que o autor o intentou) non é un libro de ética
real, xa que Wittgenstein (un filósofo) afirmou que se alguén escribise un verdadeiro libro de ética
haberÃ-a unha gran explosión.
3