Document

Anuncio
5i
Libro I.
INDICATIVO.
Tiempo presente.
Si ng. Yo soy.
Tú eres.
Aquel es.
Plur. Nosotros somos.
Vosotros sois.
Aquellos son.
Pretérito imperfecto.
Sing. Yo era.
Tú eras.
Aquel era.
Plur. Nosotros éramos.
Vosotros érais.
Aquellos eran.
Sum.
Es.
Est.
Sumus.
Estis.
—
Surtí.
Eram.
Eras.
Erat.
Erdmus.
Erátis.
Erant.
----
–
—
–
Pretérito perfecto.
Fui.
Sing. Yo fui ó he sido.
Tú fuiste ó has sido.
Fulsti.
Aquel fué ó ha sido.
--Fuit.
Piar. Nosotros fuimos ó hemos sido. — Fuimus.
Vosotros fuisteis ó habeis sido. —Fuistis.
Aquellos fueron 6 han sido.
Sunt,
fuerunt, vel fuere.
–
—
Pretérito plusquamperfecto.
Sing. Yo habia sido.
Fríeram.
Tú habias sido.
Fúeras.
Aquel habia sido.
Ftierat.
Fuerámus.
Plur. Nosotros habiamos sido.
Vosotros habiais sido.
Fuerátis.
Aquellos habian sido.
Ftíeránt,
--
- ---
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
Etimología.
52
Sing. Yo seré.
Futuro imperfecto.
—
Tú serás.
Aquel será.
Plur. Nosotros serémos.
Vosotros seréis.
Aquellos serán.
—
--
Futuro perfecto.
Sing. Yo habré sido.
Tú habrás sido.
Aquel habrá sido.
Plur. Nosotros habrémos sido.
Vosotros habréis sido.—
Aquellos habrán sido.
—
—
Ero.
Eris.
Erit.
Erimus.
Eritis.
Erunt
Fúero.
Fúeris.
Fúerit.
Fuerimus.
Fueritis.
Fúerint.
IMPERATIVO.
Presente, y Futuro.
Sing. Sé tú.
Es , ve! esto.
Sea aquel.
Esto.
Este, ve! estóte.
Plur. Sed vosotros.
Sean aquellos.—--Santo.
SUBJUNTIVO.
Tiempo presente.
Sing. Yo sea.
Tú seas.
Aquel sea.
Plur. Nosotros seamos.
Vosotros seais.
Aquellos sean.
—
Pretérito imperfecto.
Sing. Yo fuera, sería y fuese.
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
-----Sim.
-----Si:.
Sit.
Simus.
Sitis.
Sint.
--
Essemd
Libro 1.
53
Tú fueras, serías y fueses.
Aquel fuera , sería y fuese.
Esses.
Esser.
--
plur. Nosotros fuéramos, seríamos y fuésemos.
Essémus.
Vosotros fuérais, seríais y fuéseis.-Essétis.
Aquellos fueran, serían y fuesen. — Essent.
Pretérito perfecto.
Sing. Yo haya sido.
Tú hayas sido.
Aquel haya sido.
Plur. Nosotros háyamos sido.
--
Vosotros háyais sido.
Aquellos hayan sido.
Fúerim.
Fúeris.
Fúerit.
- Fuerimus.
Fueritis.
-
Fuerint.
Pretérito plusquamperfecto.
Sing. Yo hubiera, habria y hubiese sido. Fuissern.
Tú hubieras, habrias y hubieses sido.Fuisses.
Aquel hubiera, habría y hubiese sido.Fuisset.
Plur. Nosotros hubiéramos, habríamos y hubiésemos sido. Fuissémus.
Vosotros hubiérais , habríais y hubiéseis
sido. Fuissétis.
Aquellos hubieran, habrian y hubiesen sido.
Fuissent.
Futuro de Subjuntivo.
Sing. Yo fuere ó hubiere sido.
Fúers.
--Fr eris.
Tú fueres ó hubieres sido.
Fúerit.
Aquel fuere ó hubiere sido.
Plur. Nosotros fuéremos ó hubiéremos sido. -Fuerimus.
Vosotros fuéreis ó hubiéreis sido. -Fueri:,s.
Aquellos fueren ó hubieren sido -Fúerint.
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
54
Etimología.
---
.INFINITIVO.
úT
Presente, y pretérito imperfecto.
—Este.
Ser; que soy ó era &c.
Pretérito perfecto y plusquamperfecto.
Haber sido.; que yo fuí ó había sido &c. -Fuisse.
Futuro primero.
Haber de ser, que yo seré ó he de ser &c. -Fore,
ó Futt rum., ram, rum este.
Futuro segundo.
Que yo fuera, sería, ó hubiera sido &c. --Futú. rum, ram, ruin fuisse.
Participio de futuro en rus.
El que será ó ha de ser &c. —Futúrus, ra, rum.
Nota. Los compuestos de Sum, es, fui, son once: Absum, Adsum, Desum, Insum, lntersum, Obsuin, Possum, Prcesum, Prosum, Subsum-, y Su-.
persum. Todos se conjugan como su simple, fuera de Possum y Prosum, como se verá en sus propias Conjugaciones.
Absum, Prcesum y Possum tienen Participio de
Presente. Possu►n é Insum carecen de Futuro en
rus é Imperativo
EGEMPLO DE LA PRIMERA CONJUGACION.
VOZ ACTIVA.
INDICATIVO.
Tiempo presente.
Sing. Yo amo.
Tú amas.
Aquel ama.
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
-Amo.
Amas.
Amar.
Libro I.
55
plur. Nosotros amamos.
Arndmus.
Amátis.
Arrant.
Vosotros amais.
Aquellos aman.
Pretérito imperfecto.
Sing.
Plur.
Sing.
Plur.
— Amábam.
Yo amaba.
Amábas.
Tíí amabas.
—
— Amábat.
Aquel amaba.
Amabámus.
Nosotros amábamos.
Amabdtis.
Vosotros amábais.
Amábant.
Aquellos amaban.
Pretérito perfecto.
Amávi.
Yo amé ó he amado.
Amavisti.
Tu amaste ó has amado.
Amávit.
–
Aquel amó ó ha amado.
Nosotros amamos ó hemos amado. —Amá—
venus.
Vosotros amásteis 6 habeis amado.—Ama-.
vzstis.
Aquellos amaron ó han amado. –Amavérunt,
vel amavére.
Pretérito plusquamperfecto.
–
Amáveram.
Sing. Yo habia amado.
Amáveras.
Tú habías amado.
ilmcíverat.
Aquel había amado.
Plur. Nosotros habíamos amado. — Amaverá, nus:
– Amaverátis.
Vosotros habíais amado.
—Amáverant.
Aquellos habían amado.
Futuro imperfecto.
Sing. Yo amaré.
–
Tú amarás.
Aquel amará.
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
.Amalio.
Amábis.
– Amábit.
56
Etimología.
Plur. Nosotros amarémos.
Amábimus.
Amábitis.
A,nábunt.
Vosotros amaréis.
Aquellos amarán.
Futuro perfecto.
Sing. Yo habré amado.-
-
Tú habrás amado.
Aquel habrá amado.
Plur. Nosotros habrémos amado.
Vosotros habreis amado.Aquellos habrán amado.—
—
Amávero.
Amáveris.
Atnáverit.
Ainaverimus.
Amaveritis.
Amáverint.
AY
IMPERATIVO.
Presente, y Futuro.
Asna, vel amaro.
Sing. Ama tú.—
—
Ame aquel.
Plur. Amad vosotros.
Amen aquellos.
Amato.
Amáte, vel ainatóte.
Ainánto.
-
SUBJUNTIVO.
Sing. Yo ame.
Tiempo presente.
Tú ames.
Aquel ame.
Plur. Nosotros amemos.
Vosotros ameis.
Aquellos amen.
—
-
-
Pretérito imperfecto.
Amem.
Agnes.
Amet.
Amé,nus.
Amétis.
Anent.
r
:
Amárem.
Sing Yo amára, amaría y amase.Tú atnáras, amarías y amases. -- flmáres.
Aquel amára, amaría y amase. -- Amáret.
Plur. Nosotros amáramos, amaríamos y amásemos.-A,n arémus.
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
I
Libro 1.
57
•- Vosotros amárais , amaríais y amáseis.
A,narétis.
Aquellos amáran , amarían y amasen.
Amarent.
Pretérito perfecto.
sing. Yo haya amado.
elm íverim.
Tú hayas amado.
Amaveris.
Aquel haya amado.
-
Amáverit.
Nosotros
háyamos
amado.
---Amaverimur.
Plur.
Vosotros háyais amado.
flmav •rritis.
Aquellos hayan amado.
Amáverint.
Pretérito plus quamperfecto.
Sing. Yo hubiera, habria y
vissein.
hubiese amado. -A?na-
Tú hubieras, habrías y hubieses amado.
Arnavirses.
Aquel hubiera, habria y hubiese amado.
Amavisset.
Nosotros hubiéramos, habríamos y hubiésemos amado. Amavissérnus.
Vosotros hubiérais , habríais y hubiéseis
alnado. Amavissétis.
Aquellos hubieran , habrian y hubiesen
amado. Arnavissent.
Futuro de Subjuntivo.
Am.ívero.
Sing. Yo amáre ó hubiere amado. -
Tú amáres 6 hubieres amado. — Amáveris.
Aquel amáre ó hubiere amado. —Amáverit.
Plur. l\osotros amáremos ó hubiéremos amado.
Arnaverimus.
Plur.
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
53
Etimología.
Vosotros amáreis ó hubiéreis amado.-Ama-
ri
Aquel los amáren ó hubieren amado. -Amá-
veril ir.
verint.
INFINITIVO.
Presente, y pretérito imperfecto.
Amar; que yo amo ó amaba &c. Amáre.
Pretérito perfecto y plusquamperfeeto.
Haber amado; que yo amé ó habia amado &c.
Amavísse.
Futuro primero.
Haber de amar; que yo amaré ó he de amar &c.
Arnatúrum, ram, rum else, vel amátum ire.
Futuro segundo.
Que yo amára , amaría ó hubiera amado &c.
Arnatt rum, ram, ruin fuiste.
-i
Gerundios Substantivos.
Genit. Amandi.
De amar.
-
Dat. Amando.
-
Para amar.
A amar.--Acusat. Amandum.
Por amar, ó amando.—Ablat. Amando.
Á amar
Supino.
Amátum.
Participio de presente é imperfecto.
El que ama ó amaba &c. -
Amans, lis.
Participio de futuro en rus.
' El que amará ó ha de amar &c.
ra, rum.
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
Ama: i rur,
I
Libro 1.
59
VOZ PASIVA.
INDICATIVO.
Tiempo presente.
Amor.
Sing. Yo soy amado.
Amáris, vel arnáre.
Tú eres amado.
Amátur.
Aquel es amado.
Amámur.
Plur. Nosotros somos amados.
Amámini.
Vosotros sois amados.
Amántur.
Aquellos son amados.
---
Pretérito imperfecto.
--Amábar.
Sing. Yo era amado.
Tú eras amado. --Amabáris, vel amabáre.
Amabátur.
Aquel era amado.
—Amabámur.
Piar. Nosotros éramos amados.
Amabámini.
Vosotros érais amados.
–Amabántur.
Aquellos eran amados.
—
Pretérito perfecto.
Amátur, ta,
Sing. Yo fui, ó he sido amado.
ruin sum, vel fui.
Amátus,
Tú fuiste, ó has sido amado.
ta, tum es, vel fuisti.
Aquel fué, 6 ha sido amado. --- Amátus,
ta, tum est, vel fuit.
Plur. Nosotros fuimos ó hemos sido amados.
Amdti, re, ta sumos, ve] fui?nus.
Vosotros fuisteis , ó habeis sido amados.
Amáti, tce, ta estis, vel fuistis.
Aquellos fueren ó han sido amados.
Amáti, tw, ta runt, fuerunt,-vel fuére.
,
,
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
60
Etimología.
Pretérito plus quamperfecto.
Sing. Yo había sido amado. —
Amitus, ta,
tum cram, vel fúeram.
Tú ha bias sido amado.
Amátus, tar,
tum eras, vel fúeras.
Amdtus,
Aquel habia sido amado.
ta, turn era:, vel fúerat.
Plur. Nosotros habíamos sido amados.----Amóti, te, ta erá,nus, vel fuerámus.
AmiVosotros habíais sido amados.
ti, tca, ta erdtis, vel fuerátis.
Amáti,
Aquellos habian sido amados. —
tee, ta erant, vel fúerant.
Futuro imperfecto.
Amábor.
Sing. Yo seré amado.
Amáberis, vel
Tú serás amado.
am.íbere.
A,nábitur.
—
Aquel será amado.
Am,íbimur.>,
Plur. Nosotros seremos amados.
Amabírnini.
Vosotros sereis amados.
Amabúntur.
Aquellos serán amados.
Futuro perfecto.
Sing. Yo habré sido amado.—
tu,n fuero.
Tú habrás sido amado.
Amátus, ta,
Amátus, *a,
-turn fúeris.
Aquel habrá sido amado.— ta, tum fúer it.
Plur. Nosotros habrémos sido amados.
^,
i, tie, ta fuer irnus.
t
Amcitus,
-
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
Amá-
Vosotros habreis sido amados. —
6t
Amáti,
Aquellos habrán sido amados.—
Amáti,
Libro I.
tee, ta fueritis.
tce, ta fúerint.
IMPERATIVO.
Pre: me , y Futuro.
amado.
Amáre, vel amátor.
tú
Sé
Sing.
Amátor.
Sea aquel amado.
Amámini,
Plur. Sed vosotros amados.
vel amáminor.
Amántor.
Sean aquellos amados.
--
SUBJUNTIVO.
Tiempo presente.
Sing. Yo sea amado.
Tú seas amado.Amen:,
Aquel sea amado.
—
Plur. Nosotros seamos amados.
Vosotros seais amados. —
Aquellos sean amados.
—Amer.
vel amére.
Amétur.
Amémur.
Amémini.
Améntur.
Pretérito imperfecto.
Sing. Yo fuera, sería y fuese amado. -- Amárer.
Tú fueras, serías y fueses amado. --Amaréris, vel amar ére.
Aquel fuera, sería y fuese amado. —Amarétur.
Piar. Nosotros fuéramos, seríamos y fuésemos
amados. Amarémur.
Vosotros fuérais, seríais y fuéseis amados.
A?naY éu ni.
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
62
Etimológía.
Aquellos fueran, serían y fuesen arpados.
Amaréntur.
Pretérito perfecto.
Amátus, ta,. tun
Sing. Yo haya sido amado.
sign, vel fuerim.
—Amátus, ta,
Tú hayas sido amado.
turn sir, vel f íeris.
Aquel haya sido amado.
Amátus,
ta, tum sit vel fllerit.
Amáti,
Plur. Nosotros háyamos sido amados.
tce, ta simus, .vel fuerimus.
Amáti,
Vosotros háyais sido amados.
t, ta sitis vel fueritis.
Amáti,
Aquellos hayan sido amados.—
-.
tie, ta tint, vel fúerint.
'
,
--
--
,
Pretérito plusquamperfecto.
Sing. Yo hubiera, habria y hubiese sido amado.
Amátus, ta, turn essem, vel fuissem.
Tú hubieras, habrias y hubieses sido amado.
Amátus, ¿'a, turn ester, vel fuisses.
Aquel hubiera, habria y hubiese sido amado.
Amátus, ta, tuna esset, vel fuisset.
Nosotros
hubiéramos, habríamos y hubiéPlur.
semos sido amados. Arnati, tie, ta essémus, vel fuissérnus.
Vosotros hubiérais , habríais y hubiéseis
sido amados. Amáti, tee, ta essétis, vel
fuissétis.
Aquellos hubieran , habrian y hubiesen
sido amados. Amáti, tce, ta essent, vel
fuissent.
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
1
Libro 1.
63
Futuro de Subjuntivo.
Sing. Yo fuere ó hubiere sido amado. —Amdtus,
ta, turn ero, vel fúero.
Tú fueres ó hubieres sido amado.
Amdtus, ta, turn eris, vel fúeris.
Aquel fuere ó hubiere sido amado. —Amátus, ta, turn erit, vel fúerit.
Nosotros
fuéremos ó hubiéremos sido amaplur.
dos. Amáti, tae, ta érimus, vel fuerimus.
Vosotros fuéreis ó hubiéreis sido amados.
Amáti, t, ta éritis , vel fueritis.
^l
Aquellos fueren ó hubieren sido amados.
Amáti , tce, ta erunt , vel fúerint.
INFINITIVO.
Presente é imperfecto.
Ser amado; que yo soy ó era amado &c. -Amári.
Pretérito perfecto y plus quamperfecto.
Haber sido amado; que yo fuí 6 habia sido ama do &c. Arnátum, tarry, turn este, vel fuiste.
Futuro primero.
Haber de ser amado; que yo seré ó he de ser amado &c. Amandu>n, dam, dun este, ve! amdturn iri.
Futuro segundo.
Que yo fuera, sería, ó hubiera sido amado &c.
Amandum, darn, duro fuiste.
Gerundios Adjetivos.
— Genit. Amandi, die, di.
De ser amado.
Dar. Amando, dce, do.
Para ser amado.
-Acusat. Arnandum, slam, duro.
A ser amado.
Por ser, ó siendo amado. —Ablat. Arpando, da, do.
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
Etimología.
64
Supino.
Amátu.
De ser amado.
Participio de pretérito perfecto y plusquanrperf i to.
Amado; eJ que fue o habia sido amado. -- Amátus, ta, turn.
Participio de futuro en dus.
ó ha de ser amado &e.
que
será
Aman El
dus, da, dam.
4
EGEMPLO DE LA SEGUNDA CONJUGACION.
VOZ AICTIJ7 A.
INDICATIVO.
Tiempo presente.
Sing. Yo amonesto.
Tú amonestas.
Aquel amonesta.
Ptur. Nosotros amonestamos.
Vosotros amonestais.
Aquellos amonestan.
Sing.
–
—
Pretérito i'npelfecto.
–
Yo amonestaba.
–
Tú amonestabas.
–
–
- Alóneo.
J7ones.
Monet.
titonémus.
Monétis.
I ionent.
j
1lloRebam.
Monébas.
— — Monébat.
Aquel amonestaba.
Monebámus.
Plur. Nosotros amonestábamos.
Manehátis.
Vosotros amonestábais.–
Aquellos amonestaban.
Monébant.
Pretérito perfecto.
Mónui.
Sing. Yo amonesté ó he amonestado.
T a T onestasteó has amonestado. /Uonuísti.
Aq 1 amonestó ó ha amonestado. IlMónuit.
1
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
Libro I.
65
plur. Nosotros amonestamos ó hemos amonestado. Monuimus.
Vosotros amonestásteis 6 habeis amonestado. Monuístis.
Aquellos amonestaron o han amonestado.
Monuérunt, vel monuére.
Pretérito plus qua»zperfecto.
Sing. Yo habla amonestado.
—Monúeram.
Tú habías amonestado.
-Mcnú"reras.
Aquel había amonestado.
Monúerat.
-
Nosotros
hablamos
amonestado.
16MoPlur.
nuerdmus.
Vosotros habíais amonestado.— Monuerdtir.
Aquellos hablan amonestado. — 1llonúerant.
Futuro imperfecto.
-- Sing. Yo amonestaré.
Tú amonestarás.-------Aquel arríonestará.
.
Plur. Nosotros amonestarémos.Vosotros amonestaréis. —
Aquellos amonestarán.
—Monébo.
—Monébis.
— Monébit.
Monébimus.
- LYlonéhltis.
Nlonébunt.
Futuro perfecto.
Sing. Yo habré amonestado.
—
Monítero.
Monúeris.
Tú habrás amonestado.—
Monúerit.
Aquel habrá amonestado.
amonestado.
-MoNosotros
habrémos
Plur.
nuerirnus.
Vosotros habreis amonestado. — Monueritir.
Illontíerint.
Aquellos habrán amonestado.
5
—
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
66
Etimología.
IMPERATIVO.
Presente, y Futuro.
Sing. Amonesta tú.
Mone, vel moneto.
—
Amoneste aquel.
Moneto.
Plur. Amonestad vosotros. — IMTonéte, vel monetóte.
Amonesten aquellos.
—
Monénto.
SUBJUNTIVO.
Tiempo presente.
Sing. Yo amoneste. —
Tú amonestes.
Aquel amoneste.
Plur. Nosotros amonestemos.
Vosotros amonesteis.Aquellos amonesten. —
—
—
Móneam.
Móneas.
—LI'lóneat.
—Monedmus.
Moneátis.
Móneant.
Pretérito imperfecto.
Sing. Yo amonestára, amonestaría y amonestase.
Monérem.
Tú amonestáras, amonestarías y amonesta
Monéres.
-se.
Aquel amonestára, amonestaría y amonestase. Monóret.
Plur. Nosotros amonestáramos , amonestaríamos
y amonestásemos. Monerémus.
Vosotros amonestárais , amonestaríais y
amonestáseis. Monerétis.
Aquellos amonestáran , amonestarían y
i
amonestasen. 161onérent.
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
Libro 1.
67
Pretérito perfecto.
Sing. Yo haya amonestado.
Monúerim.
Tú hayas amonestado.
Monúeris.
Aquel haya amonestado.
dlonúrerit.
Plur. Nosotros háya mos amonestado. Monuerimus.
Vosotros háyais amonesta do. —Monueriti.r.
Aquellos hayan amonestado. --Monúerint.
Pretérito plusquamperfecto.
Sing. Yo hubiera, habria y hubiese amonestado.
Monuíssem.
Tú hubieras, habrías y hubieses amonestalo. Monuísses.
Aquel hubiera, habría y hubiese amones-
„^
tado.
Monuásset.
Piar. Nosotros hubiéramos, habríamos y hubiésemos amonestado. IVlonuissémus.
Vosotros
hubiérais , habríais y hubiéseis
fi
amonestado. Monuissétis.
Aquellos hubieran , habriaii y hubiesen
amonestado. Monuissent.
a
Futuro de Subjuntivo.
Sing. Yo amonestáre ó hubiere amonestado. Monúero.
Tú amonestáres ó hubieres amonestado. Monúeris.
r' Aquel amonestáre ó hubiere amonestado.
Monúerit.
Plur. Nosotros amonestáremos ó hubiéremos amonestado. 1ilonuerimus.
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
14
68
Etimología.
Vosotros amonestáreis ó hubiéreis amonestado. Monueritis.
Aquellos amonestáren ó hubieren amonestado. Monúerint.
INFINITIVO.
Presente, y pretérito imperfecto.
Amonestar; que yo amonesto ó amonestaba &c.
Monére.
Pretérito perfecto y fllusquamperfecto.
A
Haber amonestado ; que yo amonesté ó había
amonestado &c. Monuisse.
Futuro primero.
Haber de amonestar; que yo amonestaré ó he de
amonestar &c. Monitúruin , ram , ruin esse,
vel mónitum ire.
Futuro segundo.
Que yo amonestára, amonestaría ó hubiera amonestado &c. Monitt"arum, ram, rum fuisse.
Gerundios Substantivos.
Genit. Monendi.
De amonestar.
Dat. Monendo.
Para amonestar.
Acusat. Monendum.
—
A amonestar.
Por amonestar, ó amonestando. - Ablat. Monendo.
--
--
Supino.
Á amonestar.
UNIVERSIDAD DE HUELVA 2010
MTóniturn.
Descargar